Donderdag 7 maart

Een relaxte dag is het geweest. Nadat ik in Queenstown heerlijk heb ontbeten kon ik om 12 uur de bus in om mijn auto te gaan halen in Routeburn Shelter; het begin van de Routeburn Track. De chauffeur reed op z'n dooie akkertje en stopte onderweg zelfs 2 keer om zijn passagiers te laten genieten van het uitzicht. Nadat in Glenorchy de helft van de passagiers de bus hadden verlaten reden we via een 20 km lange gravelweg naar de Routeburn Shelter waar mijn auto geparkeerd stond. Daar mijn rugzak ingeladen en weer dezelfde weg terug richting Queenstown. Van daaruit naar Cromwell gereden. Onderweg ben ik nog even gestopt bij een brug waar ge-bungy jumped werd. Je kon vanaf een terras zien hoe de waaghalzen ruim 50 meter naar beneden sprongen in een ravijn waar een snelstromende rivier zijn weg vond. Camera's namen de sprong van verschillende gezichtspunten op en dat werd vertoond op een grote videoscherm. De angst was bij verschillende mensen goed te zien. Eigenlijk was ik op zoek naar een bungy jump locatie waar je 143 meter naar beneden springt maar die kon ik jammer genoeg niet vinden. De rit verder naar Cromwell ging door een smal ravijn met aan weerszijden wijngaarden. De meeste wijnranken  zijn afgedekt met een witgekleurd gaas. Waarschijnlijk om de druiven tegen vogels te beschermen. In Cromwell in de plaatselijke supermarkt wat inkopen gedaan en tegen 5 uur stond de tent op de plaatselijke camping. Je kan wel zien dat het wekenlang niet heeft geregend want op de camping is geen groen sprietje gras te zien. Op deze camping is ook een café dus ik denk dat ik die vanavond met een bezoek ga verblijden.

Woensdag 6 maart

Toen vanmorgen wakker werd lag de hut in de wolken alsof er een dikke ondoordringbare mist hing. Voor het eerst na het ontbijt vertrokken met mn regenjack aan. Het ging gelijk steil omhoog de bossen in. Na een half uur mn regenjack uit en mn broekspijpen afgeritst. De temperatuur was goed te doen. Mijn knie voelde niet lekker dus bij de hut bij Lake Howden besloot ik om niet op de campsite daar te overnachten en de volgende dag terug te lopen zoals ik in eerste instantie van plan was. Dus door naar het einde van de tocht en met de bus terug naar de carpark zo'n 200 km verderop. Het was ondertussen ook begonnen met regenen. Bij het eindpunt bij The Device heb ik mw omgekleed en ben gelift naar Te Anau. Daar een heerlijke bak Chinees gegeten en om 5 uur met de bus naar Queenstown waar ik om kwart over zeven aan gekomen ben. Een camping opgezocht voor de nacht en tegen tienen lag ik al lekker te snurken.

Dinsdag 5 maart

Na het ontbijt vertrokken naar de volgende hut op 11,3 km afstand. Er staat 4,5 tot 6 uur voor. Het begon gelijk al stijl omhoog en mijn knie begon al tegen te sputteren.  Na een uurtje klimmen werd het al wat minder. Ben hem ook gaan ontlasten door meer mijn stokken te gaan gebruiken. Wederom vandaag in een prachtige omgeving gelopen grotendeels boven de boomgrens. De track ging ook langs een groot bergmeer op ongeveer 1100 meter; "Lake Harris". Na zo'n 2 uur bereikte ik het hoogste punt van vandaag; "Harris Saddle" op 1255 m. hoogte. Vandaar uit is er een loop van ongeveer 2 uur naar "Conical Hill" maar die heb ik vw m'n knie aan mij voorbij laten gaan. Na "Harris Saddle" ging het voornamelijk naar beneden. Ik ben regelmatig gestopt om te genieten van het uitzicht en om te drinken uit de vele stroompjes. Dat water is heerlijk; zo puur. Het laatste stuk naar de hut ging stijl naar beneden over een pad dat bedekt was met grote stenen. Heel goed uitkijken was dat dus. Later door een mooi bos en het pad was erg smal. De hut ligt aan "Lake Mackenzie" en na mn bed te hebben ingericht heb ik daar lekker in gezwommen. Wel koud maar erg verfrissend. Daarna geluncht en mijn laatste stuk kaas opgegeten.

Maandag 4 maart

Ik was er al vroeg uit vanmorgen na een lange nacht. Na het opnieuw indelen van mijn rugzak en een ontbijtje ben ik gereden naar de Routeburn carpark. Om even over half negen ben ik begonnen aan de zesdaagse tocht. In het begin had ik nog wel wat last van mijn linker knie maar na verloop van tijd bijna niet meer. Ik moet wel zeggen dat ik heel rustig gelopen heb vandaag en veel gebruik heb gemaakt van mijn poles. Vandaag leek het wel de dag van de swingbridges; ik ben over 5 van deze wiebelbruggen gelopen. Grotendeels vandaag door het bos gelopen. Bij de wat meer open stukken was het uitzicht ook gelijk weer fenomenaal. Het laatste uur was erg stijl omhoog over niet al te beste paden. Er werd nog aan verschillende stukken gewerkt om ze in een betere conditie te krijgen. Omstreeks lunchtijd arriveerde ik bij Routeburn Falls Hut op 1000 m hoogte. Ik was de eerste dus mijn bedje voor voor de nacht uitgezocht. Heerlijk geluncht en daarna een tijdje gelezen en met andere trampers gepraat.
Savonds om half 8 kwam de ranger een praatje houden en de tickets controleren. Aan de muur hing een grote lap stof met in 25 talen het volgende geschreven; vrolijk kerstfeest in Routeburn Falls. De ranger had een grote plak chocolade voor degene die de meeste talen kon raden. Samen met een Nederlandse vrouw had ik er 16 maar een Amerikaans gezelschap had er eentje meer. Dus geen chocola vor ons. Tegen half 10 mn mandje opgezocht en heerlijk geslapen.

Zondag 3 maart

Om half 8 vanmorgen mn bedje uit en na een ontbijtje Queenstown ingegaan. Er was een strak blauwe lucht. Bij het DOC, dat in een outdoorzaak is gevestigd, de tickets voor de Routeburn Track gehaald. Omdat ik vandaag alle tijd van de wereld heb maar eens de stad gaan verkennen. Eerst op een terras koffie met een cranberry muffin genomen. Daarna naar de haven gelopen waar de meeste jetboat excursies vertrekken. Er zijn opmerkelijk veel winkels waar kunst, in het breedste zin van het woord, geëxposeerd en verkocht wordt. Veel mooie dingen  gezien dus. Tegen de middag ben ik vertrokken naar het noorden; naar Glenorchy. De rit langs de oostelijke oever van Lake Wakatipu was werkelijk schitterend. Langs deze weg zijn verschillende uitkijkposten gemaakt en ik ben dan ook een aantal keren gestopt om ff rustig te kunnen genieten van de fantastische uitzichten. Na Glenorchy richting het begin van de Routeburn Track. Ik heb toen een afslag gemist en kwam dus heel ergens anders terecht. Stom.... maar het was wel een mooie rit dus maakte het me uiteindelijk bitter weinig uit. Nadat ik de goede weg had gevonden had ik de campsite voor vannacht vrij snel gevonden. Deze campsite ligt op 5 km afstand van het begin van de Routeburn Track. Straks eten en op tijd mn tentje in want morgen word een zware dag.