maandag 25 maart 2013

Zondag 24 maart

We waren er al vroeg uit vanmorgen want we gaan met de 4wheel drive een grote grindbak ik.  Het was zo'n 2 uur rijden, incl. 40 km gravelweg, richting Arthur's Pass voordat we Lake Coleridge zagen. Dit meer is een overblijfsel van een verdwenen gletcher. Alleen de enorme hoeveelheid stenen herinnert daar nog aan. Er lopen ook nog veel stroompjes water doorheen. We zijn naar het midden van deze stenenvlakte gereden.  Daar hebben we geluncht. Het leek wel een maanlandschap....zo ver je kon kijken alleen maar stenen tussen de bergen. Heel apart. Wel heel leuk om daar te rijden. Heel langzaam reden we en ik sta er versteld van dat ik er geen whiplash aan over gehouden heb. Je moet heel goed opletten want voordat je het weet knal je met je hoofd tegen het zijraam. We waren tegen half vijf weer thuis en Klaas is toen zijn gazon en oprijlaan gaan maaien. Savonds hebben we de BBQ aangestoken en heerlijk gegeten.

vrijdag 22 maart 2013

Zaterdag 23 maart

Vanmorgen hebben we om half 12 Bea afgezet op het vliegveld want ze heeft zondag een seminar in Auckland op het noorder eiland. Samen met Klaas ben ik daarna het International Antarctic Center gaan bezoeken. Er is hier veel informatie te vinden wat betreft Antartica. Zo kun je kleine zeehondjes bewonderen, het een en ander zien over de poolexpedities in het begin van vorige eeuw, een 4d movie bekijken, een rondrit over een parcour met een poolvoertuig en zelf ervaren als het 40 km per uur waait bij -8 graden. Ook wordt er het een en ander verteld over de onderzoek stations die verschillende landen hebben op Antarctica. Wat ik niet wist is dat vanuit Christchurch de vliegtuigen met voorraden en onderzoekers vertrekken naar Antarctica. Grotendeels gebeurt dat met een Hercules C-130 van het Amerikaanse leger waaronder hydraulische ski's zijn gemonteerd zodat ze op sneeuw maar ook op een betonnen vliegveld uit de voeten kunnen. Heel interessant allemaal. Daarna hebben we een bezoek gebracht aan het museum van de Nieuw Zeelandse luchtmacht. Daar stonden verschillende vliegtuigen uit verschillende decennia tentoongesteld. Vanavond zijn we naar een rugby wedstrijd geweest in het stadion van de Christchurch Crusaders. Ze speelden tegen een Zuid Afrikaans team; The South Knights. Rugby is dé sport in Nieuw Zeeland dus ik moest op zijn minst een wedstrijd bijwonen. Er was een heerlijke sfeer in het stadion. Ik heb een hele leuke wedstrijd gezien en goed genoten.

Vrijdag 22 maart

Vandaag stond een bezoek aan Christchurch op mijn programma. Ik wilde met eigen ogen wel eens zien wat voor schade de aardbeving van februari 2011 de stad heeft aangericht. Van het centrum is niet veel meer over. Heel veel gebouwen zijn met hekken afgeschermd omdat ze niet meer veilig zijn. Ook veel open plekken in het centrum waar al het puin al is geruimd. Nadat het puin is afgevoerd moet de grond gestabiliseerd worden voordat er weer herbouwd kan worden. En daar hebben ze grote problemen mee. De hele binnenstad staat vol met kranen en veel wegen zijn of plaatselijk erg verzakt of afgesloten. Het is zo triest om te zien. Ook zijn de verzekeringen erg terughoudend met het uitkeren van schade bedragen. Hiervoor zitten veel mensen tot hun nek in de financiële problemen. Wat wel erg mooi is dat het weggevaagde winkelcentrum, nadat de grond weer vrijgegeven is, al tijdelijk weer herbouwd is. Door zeecontainers te stapelen en in verschillende kleuren te spuiten hebben veel winkels een nieuw onderkomen gevonden; een hele creatieve oplossing. Smiddags heb ik de botanische tuinen bezocht. Ik heb er waanzinnig mooie bomen in het park gezien. Enkele van deze bomen komen van het noordelijk halfrond (door de Engelsen geïmporteerd ) en doen het erg goed. Daarna naar het naastgelegen museum van Christchurch want daar is een tentoonstelling over Sir Scott. Scott probeerde, net als de Noor Amundsen, als eerste de zuidpool te bereiken. Uiteindelijk was Amundsen er als eerste en zijn Scott en zijn expeditieleden op de terugweg allemaal omgekomen. De hut die Scott en zijn mannen in 1913 op Antarctica hebben gebouwd is sinds kort helemaal gerestaureerd. Zelfs de voorraden die Scott in de hut heeft opgeslagen zijn er nog.
Aan het eind van de middag heb ik samen met Klaas en Bea nog lekker geborreld op een terras en heerlijk gegeten.

Donderdag 21 maart

Nadat ik vanmorgen eerst de auto voor een beurt naar de garage heb gebracht zijn Bea en ik naar Klaas zijn werk gereden. Daar zijn we overgestapt in Klaas zijn auto. Daarmee zijn we naar Akaroa gereden op Banks Peninsula dat ten oosten van Christchurch ligt. Het was wederom een wolkenloze morgen. Onderweg natuurlijk weer ergens koffie gedronken. Daarbij heb ik een stuk worteltaart met een bakje zure room met mango saus gekozen. Deze combi is zooo...lekker! Even na elven kwamen we in Akaroa aan en heb gelijk een "Swimming with Dolphins" geboekt. Bea wilde niet want ze had het vorig jaar al eens gedaan. Zij ging mee als toeschouwer op de boot en kon dus mooi foto's en films maken. We konden nog mee met de trip van half 12 dus dat kwam erg goed uit. Nadat iedereen zich in een wetsuit had gewurmd vertrok de boot. Er was geen wind dus het water in de baai was bijna rimpelvij. In combinatie met de zon was dat natuurlijk fantastisch en konden de dolfijnen ook makkelijker gespot worden. Nadat er een aantal dolfijnen gezien waren ging ik het water in en al gelijk zwommen er 2 op iets meer dan armlengte aan mij voorbij. Was heel gaaf. Het zijn Hector dolfijnen. Ze krijgen een maximale lengte van ongeveer 1,30 m tot 1,50 m. Ook heb ik een paar moeder dolfijnen met babies gezien. De kleintjes zwemmen zij aan zij met hun moeder en waren ongeveer 50 cm lang. Op het moment dat de dolfijnen door gezwommen waren gingen we weer aan boord en begon de zoektocht weer opnieuw. Met regelmaat hebben we dolfijnen gezien en ben ik ook weer het water ingegaan. Maar zo dichtbij als de eerste keer gebeurde niet meer, zelfs niet toen er 7 om ons heen zwommen. Ook kwam er een blauwe pinguïn voorbij zwemmen. Deze pinguïnsoort word niet groter dan ongeveer 35 cm. Maar toch leuk om er eentje in zijn natuurlijke habitat te kunnen aanschouwen. Jammer genoeg kan ik jullie geen foto's hiervan laten zien; die staan niet op mijn mobiel. Als ik weer thuis ben zal ik ze op dit blog plaatsen. Na ruim 3 uur stonden we weer aan wal en kon er gedoucht worden. Daarna heb ik met Bea een heerlijke lichte lunch gehad en zijn we naar Christchurch terug gereden waar we Klaas troffen bij een restaurant. Ik wilde hen graag een etentje aanbieden voor de mooie tijd die ik met hen heb beleefd. Toen we weer thuis waren hebben we nog de film "The Way", die gaat over de "Camino de Santiago", gekeken. De Camino, die we vorig jaar hebben gelopen, loopt nog steeds als een rode draad door ons leven en zorgt voor een enorme verbondenheid. Vandaag was weer een superdag!

zondag 17 maart 2013

Maandag 18 maart

Veel regen en onweer gehad vannacht dus slecht geslapen. Nadat ik de sleutel had ingeleverd bij de receptie ging ik op weg naar Moana aan de noordkant van Lake Brunner. Het regende maar aan de overkant van het meer zag ik een mooie regenboog. Ik heb daar een paar mooie foto's van genomen. Ben daarna, in de regen, via Greymouth en Kamara Junction, via highway 73, naar Arthurs Pass gereden. Deze weg staat erom bekend dat ze door een prachtig gedeelte van de alpen loopt. Het laatste stuk naar Arthurs Pass is met zijn 16% stijgingspercentage best wel heftig. Vergezichten heb ik door het lage wolkendek en de vele regen vrijwel niet gezien maar wat er te zien viel was heel erg mooi. Uiteindelijk kwam ik even na vieren aan in Rangiora. Mijn nog natte buitentent heb ik te drogen gehangen in de carport. Klaas en Bea kwamen een uurtje later thuis en hebben we samen gegeten en lekker bijgepraat. Aangezien de weersvoorspellingen nog niet zo goed zijn plan ik voor morgen een rustdag in.

Zondag 17 maart

Na een nacht met veel regen, heb ik vanmorgen mijn binnentent toch nog droog kunnen inpakken. De buitentent ligt nat in een vuilniszak. Voor het eerst in 3 maanden heeft het veel geregend. Dat is maar goed ook want alles op het land is gort en gort droog. In sommige gebieden is er zelfs een water tekort. Eigenlijk heb ik de hele dag min of meer in de regen gereden. Eerst naar Murchison en daar koffie gedronken en getankt. Geld pinnen was niet mogelijk; mijn pas werd niet geaccepteerd. Dus op maar naar Reefton en daar geld uit een ATM gehaald. Daarna geluncht in dit oud goud mijnwerkers stadje en weer verder naar "Lake Brunner". Omdat het nog regende had ik geen zin om in mijn tentje te gaan overnachten dus is het een motel geworden. En je raad het al.....toen ik geboekt had werd het droog. Ik ben tot nu toe de enige gast op het complex met motel kamers en kleine lodges. Verder loopt er nog een hele nieuwsgierige Kewa rond. Erg tam zijn deze dieren. Morgen ga ik richting Arthurs Pass.