Zaterdag 16 maart

Ik zat al tegen half 9 achter het stuur na eerst een paar foto's van de drooggevallen baai te hebben gemaakt. Het verschil tussen en en vloed kan in dit gedeelte van het eiland zomaar 4 meter bedragen. Vandaag wilde ik naar het meest noordelijk puntje van het zuider eiland. Ik reed via Tekaka en Collingwood naar "Cape Farewell". Deze naam is bedacht door de ontdekkingsreiziger kapitein Cook die in 1770 het zuider eiland weer verliet. Op het terras van het meest noordelijkste liggende café koffie gedronken en daarna nog even in de omgeving rond gebanjert.  Het café ligt aan de "Golden Bay". Deze baai wordt aan de noordzijde gescheiden van de Tasman zee door een landtong van maar liefst 35 km lang. Elk jaar groeit daar ongeveer 6,5 meter aan. Het overgrootte deel van deze landtong is eigendom van de Maori's en zij exploiteren deze dmv sightseeing per bus. In de "Golden Bay" stranden met regelmaat walvissen; soms wel met 40 à 50 tegelijk. Ze overleven het bijna nooit ondanks de inzet van veel, snel op te roepen, vrijwilligers. Daarna weer naar het zuiden gereden. Tot Collingwood een lifter meegenomen en heb ik nog even in het plaatselijke museum rondgekeken. Verderop bij Tekaka naar de "Waikoropupu Springs" gereden. Hier komt per seconde ongeveer 1400 liter zeer helder water uit de grond. De Maori's gebruikten deze speciale plek voor ceremoniële doeleinden. Ook hier is weer een korte wandeling omheen geborduurd, door het DOC, met veel informatie bordjes. Op de parkeerplaats een verlate lunch genomen en weer door naar Motueka. Daar de weg door de "Motueka Valley" genomen die vol staat met boomgaarden. Na een uur rijden een kampeer plekje gevonden in het "Tapawera Settle Holiday Park". Ook hier lijkt het wel of ze 50 jaar achterlopen (ouwe meuk allemaal).Maakt ook niet uit want alles is heel erg schoon. Straks eten en morgen ga ik weer verder; eerst richting Murchison.

Vrijdag 15 maart

Om kwart voor 10 vanmorgen ben ik naar het kantoor van de watertaxi gelopen. Voor het kantoor stond de watertaxi op een trailer en die zat weer vast aan een grote tractor. Nadat we op het droge ingescheept waren reden we in de watertaxi naar het strand waar de boot ter water werd gelaten. Na een korte uitleg van de veiligheidsprocedures gingen we eerst naar een baai, iets ten zuidelijker, om nog 7 andere toeristen over te nemen van een andere watertaxi. In die baai steekt een rots boven water uit in de vorm van een gespleten appel; "Split Apple Rock". Daarna naar het noorden gevaren en de schipper kweet zich een uitstekende gids. Bij een eilandje zijn we nog gestopt om jonge zeehonden te spotten. In Anchorage bay ging ik met nog 4 anderen van de boot af en ging de watertaxi met zijn 225 pk en 50 km per uur weer verder. Hier heb ik eerst een tocht van zo'n anderhalf uur gelopen op een schiereiland met mooie vergezichten. Nadat ik weer op Anchorage beach kwam heb ik daar op het strand mijn meegebrachte lunch gegeten. Het was niet zo'n mooie dag als gisteren; meer wolken vandaag. En daar was ik niet teleurgesteld over want dit was beter loopweer. De tocht terug naar Marahau duurde ongeveer 4 uur maar was niet echt bijzonder. Maar dat was een varensoort wel. Een enkel blad was wel 4 tot 4,5 meter lang en de tak was zwart en zo'n 6 cm dik. Heel erg mooi. Verder liep het pad redelijk vlak en was erg gecultiveert. Toen ik bij het eindpunt aankwam heb ik in het café genoten van een groot stuk cheesecake met een pint bier.  Na zo'n tocht is dat zo lekker....!  Terug op de camping gedoucht en s'avonds een pizza "au feux du bois", of "woodfire" zoals ze hier zeggen, besteld. Glaasje wijn erbij..... Een topdag gehad.

Donderdag 14 maart

Vandaag dus uit Nelson vertrokken richting Marahau. De zon scheen volop dus met mijn factor 70 maar weer ingesmeerd.  De weg naar Marahau find langs de kust en langs een grote lagune. Tegen 2 uur op de plaats van bestemming aangekomen. Mijn tent opgezet bij "The Barn"; een backpackers gebeuren met campsite en cabines. Het is wel te merken dat het seizoen voorbij is; heerlijk rustig overal. In de loop van de middag heb ik en watertaxi geboekt voor morgen want ik wil naar een baai verderop en dan teruglopen naar de camping. Terug op de camping wat gekletst met een paar Duitse backpackers en gelezen in het zonnetje. Heel relaxed dus vandaag. Na het avondeten een flesje wijn open getrokken en gelezen. Voor half negen was het al donker; wat een verschil met begin februari.

Woensdag 13 maart

De vogels hebben mij vanmorgen op een heerlijke rustgevende manier gewekt. Zoveel verschillende vogels waren aan het kwetteren, heerlijk gewoon.  Op het strand van de baai heb ik ontbeten en daarna de boel ingepakt en tegen half 10 naar het westen gereden; Okiwi Bay was mijn doel. Dat was uiteindelijk zonde van mijn tijd. De rit was mooi maar Okiwi was uitgestorven. Zag er allemaal triest uit met de bewolking van vandaag. Dus verder naar Nelson dit is een wat grotere plaats in het noorden van het zuider eiland. In de stad mijn auto geparkeerd en naar "Mountain Design" gegaan om een andere slaapzak te kopen. Het seizoen loopt op het einde dus is er uitverkoop. Uiteindelijk heb ik er eentje gekocht met eendendons met 40% korting. Kijk daar kan ik wat mee. De slaapzak waar ik afgelopen weken in geslapen heeft een synthetische vulling en weegt ook beduidend meer. Ondertussen was het al 4 uur dus tijd om een camping te gaan zoeken. Bij de gemeentelijke informatie balie wisten ze er wel een paar. Dus ik naar het "Brook Valley Holiday Park". Als je dat leest denk je: dat is wel wat. Nou.....echt ouwe meuk!  Heb ik dat ook eens meegemaakt. Op het park wonen ongeveer 50 personen permanent in tenten, caravans en zelf gefabriceerde woonruimten. Sommige zijn heel erg leuk. Straks maar mijn maaltijd gaan bereiden en dan morgenvroeg hier snel weer weg richting het "Abel Tasman National Park".

Dinsdag 12 maart

Nadat ik voor mijn doen laat wakker werd (half 9) de boel ingepakt, en na het ontbijt vertrokken richting het noorden. Op de kustweg was het erg rustig dus reed ik zelf ook lekker relaxed. Na zo'n 20 km bij "The Store" (een leuke koffie tent) in Kekerengu koffie met een Caramel Crème Pie genomen. Dat was weer Yummie! Je moet jezelf toch zo nu en dan kietelen. Ten zuiden van Blenheim ben ik door een enorm groot wijngaarden gebied gereden. Veel chateau's zijn ook te bezichtigen en men hoopt dan natuurlijk dat je met een aantal flessen de deur uit loopt. Na Blenheim richting Picton. Vanuit Picton varen er ferry's naar Wellington op het noorder eiland. In Picton mijn portemonnee aangevuld met cash en naar het westen gereden. Ik ben gereden over de "Queen Charlotte Drive" richting Linkwater. Deze weg is een "scenic road" en de maximum snelheid is 50 km per uur. De weg bestaat louter uit bochten maar is o zo mooi! Dus Reneetje er weer verschillende keren eruit om van de panorama's (mooie baaien en dito stranden) te genieten. Bij Linkwater afgeslagen naar het noorden een schiereiland op. Ook hier weer een weg met louter bochten. Zo mooi maar wel vermoeiend. Halverwege deze weg aan de "Nikau Cove" een standaard camping van het DOC gevonden. Ik sta dus aan het strand met uitzicht op een baai...zo mooi! En het is hier heel erg rustig; een campervan en nog een tentje. De rest van de middag heerlijk gelezen en s'avonds gegeten. Nu ik dit schrijf zijn verschillende vogels aan het zingen. Ik zit midden in de natuur...heerlijk!

Maandag 11 maart

Vanmorgen samen met Bea naar Rangiora gereden want de auto moest een WOF (een half jaarlijkse APK) ondergaan. Ondertussen in een café een heerlijke koffie met een caramel koek gehad en gezellig bij gepraat. Na een uurtje de auto bij de garage gehaald en naar de supermarkt voor een paar kleine boodschappies. Thuis lekker geluncht en om 1 uur ben ik in noordelijke richting vertrokken naar Kaikoura. Wederom een mooie rit naar de kust. Vlak bij Kaikoura is een zeehonden kolonie en ze bivakkeren zeer dicht bij de kust. Er lag er eentje te relaxen op 3 meter vanaf het punt waar ik stond. Best wel gaaf. Ondertussen was het al 4 uur geworden, was het zwaar bewolkt en miezerde het zo nu en dan. Dus besloot ik om hier maar ergens te overnachten. Op een "Top 10 Holiday Park" dus.  Morgen verder naar het noorden rijden, naar Blenheim. De weersverwachtingen zijn daar aankomende week zeer zomers.