Vanmorgen na een nacht met allemaal hazeslaapjes om half negen richting "The Divice". Het was zwaar bewolkt dus dat beloofde wat. Bij TD mijn grote rugzak aan met 20 kilo. Ik beschouw deze track, de "Key Summit" als een trainingsloop voor de "Kepler Track". De tocht duurt ongeveer 3,5 uur. Het eerste uur was zwaar met die rugzak; mijn lijf was dit niet meer gewend. Daarna ging het beter. De wolken trokken weg en het werd best wel warm. Op de top aangekomen had ik een waazinng uitzicht op besneeuwde toppen van om en nabij de 2000 meter. Het DOC heeft op de top een alpenweide gecreëerd met verschillende bomen, struiken en bloemen. Ook zijn er 4 kleine meertjes in verwerkt. Heel erg geslaagd. Ook kan je van daar uit heel goed op "Lake Marian" kijken. Dit meer op ongeveer 1500 meter hoogte ligt tussen 2 berghellingen in en wordt gevoed door 2 gletchers. Een Duitse knul die er ook was zei dat hij gisteren de tocht naar dat meer had gemaakt en verbluft was door het plaatje. Dus toen ik tussen de middag weer beneden was gelijk gevraagd aan een DOC medewerkster hoe ik daar moet komen. Zij had het zelf met kerst jl gedaan en was zelfs gaan zwemmen in het koude water. Het schijnt een speciale belevenis te zijn. Dus hup ik erheen; het is maar kwartier met de auto. De tocht begint met een swingbridge en mooi aangelegde paden. Maar dan na een minuut of 20 begint de ellende. Van een pad is nauwelijks nog sprake; lopen over rotsen en boomstronken. Vreselijk zwaar, zeker met deze temperaturen. Vandaag is het bijna 29 graden. Ik ben vaak gestopt om weer op adem te komen; en zelfs even gedacht om de pijp aan Maarten te geven. Na dit gevecht 2 uur te hebben volgehouden was daar eindelijk toch de beloning; een diepblauw meer tussen de berghellingen vol in de zon. Alle pijn is dan weer snel vergeten. Nadat ik weer een beetje afgekoeld en bij gekomen was toch maar de stoute schoenen aangetrokken en gaan zwemmen. En ja hoor ik verwachtte het al, het water is Focking koud! Maar dat geeft zo'n kick. Na een paar minuten er snel weer uit en me op een rots opgewarmd. Heerlijk genieten van het magnifieke uitzicht. De terugtocht ging een stuk makkelijker maar je moet daardoor wel erg oppassen. Op de parkeerplaats een appeltje weggewerkt en terug gereden naar Te Anau waar ik op een camping sta. Eindelijk eentje met een douche.lol. Ik heb een waanzinnige mooie dag beleefd en ben nu zo rozig ala de pest..hihih. Dus zo nog een kopje thee en dan gauw onder de wol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten