Zondag 10 feb.

Vanmorgen om half 9 ingepakt en naar het noorden vertrokken langs de kust naar Kamarea. Al snel slingerde de weg de dicht begroeide bergen in. De max. snelheid is 100 km per uur; alsof je die snelheid überhaupt kan halen en het dan nog kan navertellen ook. Om 11 uur reed ik Kamarea binnen en ben gelijk op zoek gegaan naar het plaatselijke vliegveldje. Dat was helemaal uitgestorven. Ik zag een bordje "Heaphy Track" staan dus daar maar naartoe. Een groot gedeelte ging over een gravel weg zoals je die hier nog veel tegenkomt. Aan het einde van de weg kom je in een klein natuurpark uit aan de Kohaihai rivier die op die plaats de Tasman Zee inloopt. Hier begint of eindigd de "Heaphy Track". Heb hier even rondgelopen en genoten van een wilde zee en witte strand. Weer terug in Karamea getankt en in de supermarkt nog het eea ingeslagen. Óók een zonnehoed gekocht met een nekflap want als de zon schijnt dan is die meedogenloos. Ingecheckt bij "Last Resort motel" en de heli vervoerder gebeld om duidelijke afspraken voor morgen te maken. Ik wordt om 11 uur opgepikt bij het einde van de Kohaihai rivier. Daar parkeer ik mijn auto zodat als ik de tocht volbracht heb gelijk mn auto ter beschikking heb. Het openbaar vervoer hier is toch heel anders dan dat we in Nederland gewend zijn. De rest van de middag lekker gelezen en vanavond een heerlijke dikke steak op mijn bord gehad. De eerstkomende dagen worden het gevriesdroogde maaltijden eten. Het weer baart mij wel wat zorgen. De bergtoppen zijn verhuld door donkere wolken; dat betekent weinig goeds. Dus fingers crossed!

Totdat ik van deze tocht weer terug ben in de bewoonde wereld heb ik geen internet en kan dus ook niet bloggen.